... JAK W DOMU ...

Poza kilkoma ostrymi turbulencjami nad terytorium Birmy, kolejny 6-cio godzinny lot upływa całkiem spokojnie i z niewielkim opóźnieniem lądujemy w Bangkoku.

Co z tego, że jako jeden z pierwszych pasażerów docieram do odprawy paszportowej, gdzie formalność wbicia pieczątki z darmową wizą na 30 dni zajmuje raptem kilka minut, skoro mój plecak wyjeżdża na taśmę jako ostatni. Grunt, że jednak dotarł wraz ze mną po dwóch przesiadkach. Po kursie 32,86 BHT wymieniam 40 USD. Bezbłędnie odnajduję peron City Line Link w stronę centrum, tak jak parę lat temu przesiadam się na stacji Makkasan (bilet 25 BHT) na metro Phetchaburi (35 BHT) i w kropiącym deszczu po kolejnych 5-ciu minutach świadomie (na cenniku widnieje info: "NO TV, NO WI-FI, NO HOT WATER, NO LIFT") wynajmuję za 280 BHT pokój w Station Hotel. Od wylądowania na Suvarnabhumi Airport cała sekwencja zdarzeń jawi się jak jedno wielkie dejavu. Począwszy od odprawy, poprzez transport do Hualamphong Station, i co najciekawsze wynajęcie pokoju, w którym już mieszkałem 4 lata temu! Poza brakiem paproci rosnącej wprost na ścianie łazienki (jej miejsce zajął teraz mech + jakieś pnącze) i kilkoma nowymi graffiti na pozostałych ścianach, w pokoju nie zmieniło się nic. Czuję się jak w domu .... tej egzotycznej jego wersji rzecz jasna.

Tuż po zdjęciu plecaka mam okazję ponownie przekonać się na czym polega pora deszczowa w Tajlandii - z nieba spada ściana deszczu. Nie przeszkadza mi to jednak w krótkiej przechadzce na kolację do knajpki przy hotelowym wejściu, gdzie posilam się wytęsknionym od lat "chicken rice" (40 BHT) i poczynieniu kilku zakupów w sąsiednim 7/11. Przy dźwiękach dyskotekowej muzy dobiegającej z pokoju sąsiadów, piwie i tajskich papierosach spisuję relację pierwszych dni wyjazdu.

Deszcz ustał. Chyba nie oprę się pokusie wieczornego spaceru po znanej okolicy Chinatown.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)