"CAVE TEMPLE"

45 min później (25 LKR) jestem na tamtejszym dworcu autobusowym. Kolejne oberwanie chmury przeczekuję racząc się mandarynkami. Postanawiam pieszo dotrzeć do tutejszych jaskiń. Po drodze zaczepia mnie riksiarz pytając, czy aby nie pochodzę z Polski. To mafijny koleś cwaniaczków z Polonnaruwy. Wiedząc, że znaleźli naiwnego baranka z kasą musieli postawić na nogi cały sztab tutejszych naciągaczy. Nie zgadzam się na kurs za 100 LKR, a ponieważ typek staje się namolny stwierdzam, że nie lubię jego kolegów. Pomaga. Niecały kilometr pokonuję pieszo. Moje pielgrzymie zacięcie i tym razem zostaje wynagrodzone. Mimo, iż „round ticket” nie obejmuje tutejszych jaskiń i muszę wybulić kolejne 1100 LKR (10 USD), a do tego wspiąć się 160 m na kolejny dziś szczyt, po osiągnięciu celu czuję przepełniającą ekscytację! Wbrew zniechęcającej do odwiedzin tego miejsca, subiektywnej ocenie, poznanych niegdyś w Bangkoku turystów z Polski w mojej opinii groty zasługują na najwyższe uznanie. Pewnie to kwestia indywidualnych odczuć.

„Cave Temple” de facto składa się z 5 skalnych jaskiń. Najważniejsze to: Devaraja Viharaya, Maharaja Vihara i Pachima Viharaya, które zostały wykute w I w. p.n.e. (w okresie panowania króla Valagama Bahu) w wysokim, izolowanym ostańcu skalnym, wznoszącym się 160 m ponad otaczającą równinę. Przez następne wieki złożono w nich 157 posągów Buddy (m.in. Budda Odpoczywający, o długości 15 m), ściany grot pokryto licznymi freskami (głównie z XVIII w.), zajmującymi łącznie powierzchni 2100 m2. Przed grotami rośnie święte drzewo Bo. W 1991 roku skalne świątynie w Dambulla zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Przy wejściu do kompleksu jaskiń w 2001 roku zbudowano współczesną „Golden Temple” z górującym nad nią 30 metrowym posągiem siedzącego Buddy. Całość tchnie kiczem, ale rzecz jasna oglądam przybytek, podobnie jak niewielkie muzeum buddyzmu … wszak dzięki uprzejmości kasjerki zostawiłem tu plecak do przechowania. Znowu zaskakuje mnie ulewa, którą przeczekuję wśród kramarzy próbujących usilnie wcisnąć mi jakąś „niepowtarzalną” pamiątkę z tego miejsca.

Zdjęcia (17)

Komentarze (0)