„SŁOŃCE SURJI”

Nie spieszy mi się dziś. Na pierwszy cel obieram odległy o ok. 25 km Konarak. Niestety nie zrozumiawszy mnie riksiarz wiezie mnie na rządowy przystanek autobusów wycieczkowych zaliczających tutejszą odmianę "złotego trójkąta" (Puri, Konarak, Bhubaneshwar). Nie o to mi chodziło i następną rikszą docieram w końcu do lokalnego dworca autobusowego. 5 INR napiwku wywołuje szczerą wdzięczność mego kierowcy. Bus już czeka. Za 5 kolejne INR kupuję małe kulki nadziewane warzywami i spożywam śniadanie po drodze.

Świątynia słońca w Konarak bardzo pozytywnie mnie zaskakuje. Sądziłem, że jest znacznie mniejsza, a to monumentalna budowla osadzona na 24-ech kamiennych bogato zdobionych kołach. To kolejny zabytek z listy Unesco, więc teren jest bardzo zadbany. Właściwie można całość obejrzeć z niskiego murowanego ogrodzenia wokół oszczędzając w ten sposób 250 INR, ale nie darowałbym sobie niemożności obcowania z bogatą ornamentyką ścian budowli. Podobnie jak w Khajuraho wiele z nich to sceny żywcem wyjęte z Kamasutry. Piękne miejsce. Zatłoczonym busikiem wracam do Puri i przy dworcu autobusowym zjadam porządny obiad w postaci thali z kurczakiem (100 INR). Stąd za 20 INR dojeżdżam do Świątyni Dżaganatha - najważniejszego w Orisie miejsca pielgrzymkowego dostępnego niestety wyłącznie dla Hindusów. Momentalnie znajduje się "pomocna dusza", która prowadzi mnie na dach pobliskiego monastyru. Niewiele stąd widać, ale "pomocna dusza" żąda zadośćuczynienia za wskazanie miejsca. 10 INR to oczywiście za mało jak na tak wyrafinowaną usługę i rzekomo darowizna powinna wynieść co najmniej 20 INR. Wkładam dychę w kieszeń mego przewodnika i ruszam w stronę plaży.

To kolejna atrakcja Puri. Kąpiel w przybrzeżnych falach sprawia tyle radości, że wszyscy brocząc jedynie w przybrzeżnej wodzie cieszą się jak dzieci. Przemierzam plażę wzdłuż brzegu docierając aż do wioski rybackiej, w okolicy której znajduje się mój hotel.

Zdjęcia (34)

Komentarze (0)