„KRWAWE GHATY”

W Maheshwarze ląduję przed 17.00. Nikt mnie tu nie zaczepia. A szkoda, bo wszystkie napisy są tylko w hindi i nawet nie wiem za którymi fasadami kryją się hotele. Intuicyjnie podążam główną ulicą miasteczka docierając pod mury tutejszej twierdzy i kiedy mam już zawrócić zostaję przywołany przez właściciela pobliskiego hotelu. Proponuje mi duży pokój od strony zacisznego podwórza z łazienką za 200 INR. Nie targuję się nawet.

Zostawiam plecak i wchodzę na teren fortu gdzie tutejsza królowa Ahiljabai ufundowała wspaniałą świątynię Ahiljeśwara w 1798 roku. Chwilę później jestem na świętych ghatach. Ładniejszej oprawy ghatów chyba jeszcze nie widziałem. Wachlarzowo rozlewające się schody prowadzą z tarasu świątynnego nad rzekę Narbada. Pielgrzymów wielu tu nie ma. Kąpieli zażywa raptem kilku chłopaków i to raczej nie w celach rytualnych. Sennie tu i nastrojowo, szczególnie, że zbliża się krwawy zachód słońca. Krążę po okolicy i raz jeszcze wracam do świątyni. Tutejszy kapłan częstuje mnie świętym słodkim ziarnem prasad. Nie oczekuje niczego w zamian! Coraz bardziej mi się tu podoba.

Ssanie w żołądku każe mi zatrzymać się w fortowej restauracji. 40 min. czekam na thali. Znowu bez przypraw. Po doprawieniu da się to jednak jakoś zjeść. Kolejną niezbyt miłą niespodzianką jest rachunek opiewający na 100 INR! Może to nie najgorsze, ale na pewno najdroższe thali tego wyjazdu. Przechodzę ponownie całe miasteczko w celu znalezienia kawiarenki internetowej. W końcu sukces! Jest takowa w okolicy dworca z w miarę nowym , czystym komputerem i klawiaturą bez wytartych liter. Za półtorej godziny płacę raptem 30 INR. W hotelu za to pech. W sąsiednim pokoju połączonym z moim oknem przy suficie zamieszkała rodzina z małymi dziećmi. Na przemian krzyczą lub płaczą. Czarno widzę tą noc. Nie zasnę za wcześnie więc nadrabiam zaległości w dzienniku. Powoli sąsiedzi cichną .....

Zdjęcia (21)

Komentarze (0)