„DESZCZOWY BUDDA”

O świcie budzą mnie sąsiedzi wyjeżdżając spod mego okna pick-up-em. Trochę wcześnie jak na pobudkę, więc dosypiam do 8.00. Ze względu na pogodę zapadła szybka decyzja o zmianie trasy. Chcę dotrzeć wieczorem do rozrywkowego Hat Yai odwiedzając po drodze pielgrzymkowe miasto Nakhon Si Thammarat. Godzinę później jestem już przy głównej ulicy Surat Thani czekając na songthaew do dworca. Prywatny kurs kosztuje 100 THB. Rezygnuję, a oferent sam zatrzymuje zwykłą zbiorówkę za 30 THB. Na dworcu jestem o 9.30, a autobus do Nakhon Si Thammarat już czeka. Odjeżdża za pół godziny, więc mam czas na porządne śniadanie. Ponownie zamawiam „coś” z ryżem. Okazuje się, że to wieprzowina w ostrym sosie. Pycha, a tylko 40 THB. Pocieszony dobrym początkiem dnia zajmuję dogodne miejsce w busie, a dwie i pół godziny potem zostaję wysadzony w strugach deszczu w centrum docelowego miasteczka.

Okazuje się, że dworzec kolejowy jest w pobliżu. Niestety nie ma dziś już żadnego pociągu do Hat Yai, mimo to zostawiam w przechowalni bagaż (10 THB) i wracam w okolice, gdzie mnie wysadzono. Po drodze zagaduję dwie małolaty o Wat Mahathat, a te w przypływie dobrej woli proponują, że udadzą się tam ze mną. Dorobiłem się życzliwych przewodniczek - to miłe. Żółwim krokiem docieramy do songthaew-a jadącego na południe. Dziewczyny nie odzywają się ani słowem - dopiero kiedy wysiadamy - pytają skąd pochodzę. Nie pozwalają mi zapłacić za ich przewóz i oddają mi resztę od kierowcy. Kurs kosztował 10 THB. Ponieważ mają lekcję gry na skrzypcach rozstaję się z nimi przed świątynią wielokrotnie dziękując za okazaną pomoc.

Wat Mahathat to najważniejsze miejsce pielgrzymkowe południowej Tajlandii. W głównej czedi przechowuje się przywiezione ze Sri Lanki relikwie Buddy. 77-cio metrowy szczyt budowli otoczony ostro zakończonymi mniejszymi czedi pokrywa złoto o wadze szacowanej na 600-1000 kg! Jednak dopiero niewielkie wnętrze kryjące schody do sanktuarium relikwii robi oszałamiające wrażenie. Zastaje mnie tam kolejna ulewa, którą przeczekuję wewnątrz nastrojowego pomieszczenia.

Muszę zdążyć przed 15.00 aby odebrać z przechowalni stacji plecak. Jadąc z powrotem do centrum songthaew-em przeoczyłem jednak dworzec i wyjeżdżam na rogatki miasta. Przesiadam się szybko na kurs powrotny i tuż przed zamknięciem przechowalni odbieram bagaż. Czas na dalszą podróż. Coś jest nie tak z mapami w obu moich przewodnikach - kierunki stron świata są źle oznaczone. Nie mogąc połapać się w planach pytam przechodniów o drogę na dworzec autobusowy. Wszyscy wskazują jeden kierunek, w którym zresztą od dłuższego czasu podążam.

Zdjęcia (22)

Komentarze (0)