W CIENIU GUNUNG AGUNG

Już przed wyjazdem przygotowałem się mentalnie na "the worst experience in Bali", ... ale przed świątynią jest prawie pusto. Jeno dwie niespecjalnie nadgorliwe dziewuszki próbują wcisnąć choćby mierny sarong, a kilka innych (dorównujące poprzednikowi atrakcyjnością) pocztówki.
U wrót "świątyni wszystkich świątyń" przemiły kasjer, z wyjątkowo szczerym uśmiechem, wydaje bilet za 20.000 IDR życząc jednocześnie miłego zwiedzania, a przed wejściem do zespołu odnajduję: "ZERO" mafijnych pseudoprzewodników, rzekomo siłą wymuszających niekompetentne usługi na biednych turystach.

Jak dotąd istna sielanka! Albo rząd indonezyjski zrobił porządek przed tym przybytkiem, albo mam dziś wyjątkowe szczęście.
Plecak zostawiam w chodnikowym kramiku pierwszej napotkanej sprzedawczyni owoców i obwiązawszy się własnym sarongiem zagłębiam w labirynty tutejszych zabudowań świątynnych. Granice niektórych z nich trudno znaleźć. Właściwie całe wzgórze jawi się jako tajemnicze miasto z wieloma dziedzińcami zabudowanymi równie licznymi świątyniami.

Gdyby nie złośliwość Gunung Agung, który przekornie postanowił dziś skumulować wokół swego szczytu kłębiaste chmury i przy okazji wstrzymać słońce, niczego do szczęścia nie trzeba.

Parę niezłych zdjęć popełnia (moim aparatem) świetnie oblatana ze sprzętem fotograficznym małolata sprzedająca pocztówki. Chyba się jednak rozumiemy i szybko ustępuje w kwestii biznesu poświęcając wyłącznie kadrowaniu przestrzeni.

Zdjęcia (29)

Komentarze (0)