Dziś zamierzam odwiedzić kilka miejsc, które widziałem 8 lat temu. Na pierwszy ogień idzie klimatyczny Masjid Jamek (1909 r.) oddalony o jedną stację od Pasar Seni (bilet: 1 MR). Zaraz za nim jest Plac Merdeka (Plac Wolności), gdzie 31 sierpnia 1963 r. ogłoszono niezależność Federacji Malajów od Wielkiej Brytanii. Tego dnia po raz pierwszy na maszcie zawisła malajska flaga. Dominującym budynkiem jest Sultan Abdul Samad Building. Został zbudowany w 1897 r. i początkowo pełnił rolę siedziby administracji Sfederalizowanych Stanów Malajskich, w późniejszych latach mieścił Sąd Najwyższy, a aktualnie znajdują się tu ministerstwa: Informacji, Komunikacji i Kultury.
Najważniejszym celem na dziś są jednak moje ulubione – stalowo-szklane – wieże Petronas Tower o wysokości 452 m (najwyższa budowla świata do 2004 r.) i prawdopodobnie najgłębszych na świecie fundamentach – 150 m. Obie mają łącznie 76 wind, a na wysokości 41 i 42 piętra (170 metrów) połączone zostały zewnętrznym mostem o długości 58,5 m. Przy budowie wież pracowało do 7 tys. robotników jednocześnie. Zużyli 160 tys. m³ betonu, 77 tys. m³ nierdzewnej stali, 208 pali długości 208 m każdy, pokrytych płytą żelbetową o grubości 4,5 m. Budynki posiadają łącznie 65 tys. m² szyb co daje liczbę 32000 okien. Aby umyć każdą wieżę tylko raz potrzeba około miesiąca.
Bilet LTR do stacji KLCC kosztuje 1,60 MR. Wrażenia z obcowania z Twin Towers - bezcenne. Imponujące centrum handlowe onieśmiela ilością ekskluzywnych marek i rozmachem wystroju. Park u stóp budowli to sielanka. Baseny z kaskadowymi fontannami okupują rozradowane dzieciaki. Atmosfera iście piknikowa.